wróg w brame łomoce

Wróg w bramę łomoce, wicher niesie krzyki, Strach na zamku drży, tłumiąc płomień świecy. Lecz nie drży nasz duch, co z wiatrem w zawody, Jak skała stałością – nie zmiękczą go wody.

Niech huczą tarany, niech groźby szaleją, Za murem nadzieje jak płomień się śmieją. Bo choć mrok się ścieli i sroży się zima, To serce walczące nadzieję wciąż trzyma.