Mykołę Densfloła poznałem na raucie u Gombrowicza

Nie budził zaufania, jego rozbiegane oczy wiecznie ślizgały się po otoczeniu, zatrzymując na dłużej wyłącznie na kroczach mężczyzn. Trzęsącymi się rękami o brudnych paznokciach odpalał papierosa za papierosem. W ustach coś mu zawsze zalegało, ciemniało przy pożółkłych zębach, jakby żuł jakieś grudki czy plastelinę. Pachniało wstrętnie.

• Co pan tam ma? - zapytałem go kiedyś.
• Gówno - odrzekł z prostotą.