Buźki vel emotikony
Puście tu jakąś muzyczkę - temat oficjalny
Klotzmistrz Hans KoepkeW połowie lipca 1994 roku ukończono wstępne szkice nowych kompozycji[3]. Próby odbywały się w Starym Browarze, gdzie trwało pisanie nowego materiału[3]. We wrześniu rozpoczęto nagrywanie w Modern Sound Studio w Gdyni[3]. Litza był głównym producentem muzycznym materiału na płytę, zaś duet Tomasz Bonarowski – Adam Toczko zajął się nagrywaniem, inżynierią dźwięku i miksowaniem[1][3]. Według wypowiedzi Litzy styl muzyczny na płycie powstał w klimacie Popcorna[4]. W trakcie prac doszło do wielu konfliktów na linii Litza – Titus, głównie z powodu pomysłów tego pierwszego[3]. To właśnie Litza zaproponował, by obniżyć strojenie gitar o cztery półtony, co szybko podchwycił drugi gitarzysta, Popcorn[3]. Początkowo niechętni do tego pomysłu Titus i Ślimak, ostatecznie przystali na niższy strój[3]. Z tego też powodu Titus zmuszony był napisać nowe teksty[5]. Wykorzystano także profesjonalną perkusję Jana Pluty z zespołu Kombi[5] oraz inny rodzaj wzmacniaczy gitarowych produkcji Messa Boogie, pożyczonych od Grzegorza Skawińskiego, na których dokonano powtórnej rejestracji materiału[6].
skróć to pedale do 1 linijki albo wypierdalaj [czesc] skracajac do jednej linijki to bedzie tradycyjnie: sram sobie do ryja [cool][czesc]
The State of Mind Report – szósty studyjny album polskiej grupy Acid Drinkers, wydany w kwietniu 1996 r. przez Polton / Warner Music Poland.
https://www.youtube.com/watch?v=5uU4_kS1gho&list=PL214577E9470E7051
stulejKlotzmistrz Hans KoepkeW połowie lipca 1994 roku ukończono wstępne szkice nowych kompozycji[3]. Próby odbywały się w Starym Browarze, gdzie trwało pisanie nowego materiału[3]. We wrześniu rozpoczęto nagrywanie w Modern Sound Studio w Gdyni[3]. Litza był głównym producentem muzycznym materiału na płytę, zaś duet Tomasz Bonarowski – Adam Toczko zajął się nagrywaniem, inżynierią dźwięku i miksowaniem[1][3]. Według wypowiedzi Litzy styl muzyczny na płycie powstał w klimacie Popcorna[4]. W trakcie prac doszło do wielu konfliktów na linii Litza – Titus, głównie z powodu pomysłów tego pierwszego[3]. To właśnie Litza zaproponował, by obniżyć strojenie gitar o cztery półtony, co szybko podchwycił drugi gitarzysta, Popcorn[3]. Początkowo niechętni do tego pomysłu Titus i Ślimak, ostatecznie przystali na niższy strój[3]. Z tego też powodu Titus zmuszony był napisać nowe teksty[5]. Wykorzystano także profesjonalną perkusję Jana Pluty z zespołu Kombi[5] oraz inny rodzaj wzmacniaczy gitarowych produkcji Messa Boogie, pożyczonych od Grzegorza Skawińskiego, na których dokonano powtórnej rejestracji materiału[6].
skróć to pedale do 1 linijki albo wypierdalaj [czesc] skracajac do jednej linijki to bedzie tradycyjnie: sram sobie do ryja [cool][czesc]
o kurrwa, ale kompromitacja
High Proof Cosmic Milk – siódmy studyjny album polskiej grupy Acid Drinkers. Został wydany 18 marca 1998 nakładem Metal Mind Productions.
https://www.youtube.com/watch?v=yuueBWsTGno&list=OLAK5uy_nSY94jWcJTgpICdQE6TTNRwtRzL_xOJE0
Amazing Atomic Activity – ósmy studyjny album polskiej grupy Acid Drinkers. Nagrań dokonano w studiu Deo Recordings w Wiśle. Album wydany został przez Metal Mind Productions 17 maja 1999 roku.
https://www.youtube.com/watch?v=CaB4HZJ_0Lo&list=PLoXqFlmaplT9ygwrkizod8PTwM6MZQAs2
Broken Head – dziewiąty studyjny album polskiej grupy Acid Drinkers.
Nagrań materiału dokonano pod kierunkiem Jacka Chraplaka w trzech miejscach: Studio Psalm w Warszawie (perkusja), Studio Taklamakan w Opalenicy (gitary i bas), Laronermma Recording Institute w Poznaniu (wokale). W ostatnim z tych miejsc zostało wykonane miksowanie materiału, także przez Jacka Chraplaka. Mastering został wykonany w High End przez Grzegorza Piwkowskiego.
Album wydany został przez Metal Mind Productions 2 października 2000 roku. Płyta dotarła do 15. miejsca listy OLiS w Polsce.
https://www.youtube.com/watch?v=E7DdwCWnxC0&list=PL2656A67FC6414DA9
Acidofilia – dziesiąty studyjny album polskiej grupy Acid Drinkers. Nagrań dokonano w Laronermma Recording Institute w Poznaniu. Perkusję nagrano w Deo Recording Studio w Wiśle, gitary i bas w Domu Kultury Taklamakan w Opalenicy, a wokale w Larronerma Recording Institute w Poznaniu. Wszystko pod okiem Jacka Chraplaka. Album wydany został przez Sony Music Entertainment Poland 13 maja 2002 roku. Płyta dotarła do 25. miejsca na liście OLiS w Polsce.
Nazwę Acidofilia wymyślił Dariusz „Maleo” Malejonek z ówczesnego Houka.
https://www.youtube.com/watch?v=TmazT1itOBA&list=PL2QHhGFAfmV8ywVpcO4PnPsMF-tnGlzrm
Rock Is Not Enough – jedenasty studyjny album polskiej grupy Acid Drinkers. Perkusję, partie gitar i bas nagrano w DK Taklamakan w Opalenicy, partie wokalne w Studio Elektra w Warszawie. Zmiksowano w Studio Elektra w Warszawie. Album wydany został przez Sony Music Entertainment Poland 24 maja 2004 roku. Płyta dotarła do 16. miejsca na liście OLiS w Polsce.
https://www.youtube.com/watch?v=blqiU-u2H5A&list=PLC435628A728F69F5
Verses of Steel – dwunasty album studyjny polskiej grupy Acid Drinkers. Płyta dotarła do 9. miejsca na liście OLiS w Polsce.
Został wydany przez Mystic Production 7 lipca 2008 roku. Teksty początkowo miały być inspirowane dramatem Goethego „Faust”, ale zespół zrezygnował z tego pomysłu podczas nagrywania płyty. Verses of Steel to album, który według zapowiedzi ma szokować ciężkością, szybkością, dojrzałością i świeżością. W warstwie muzycznej jest połączeniem klasycznych thrashowych rozwiązań z nowocześniejszymi brzmieniami.
Pierwsza, a zarazem ostatnia płyta zespołu nagrana z gitarzystą Olassem.
https://www.youtube.com/watch?v=JJfNXXdiaUA&list=PLWEGr0M_AkDxF5xr0nCOI63YQpAt41tyK
Fishdick Zwei – The Dick Is Rising Again – tribute album polskiej grupy Acid Drinkers, który ukazał się 1 września 2010. Album zawiera 16 utworów, wszystkie są coverami piosenek innych zespołów. Płyta dotarła do 3. miejsca na liście OLiS w Polsce.
Wydawnictwo było promowane teledyskiem do utworu „Love Shack”, który został zrealizowany przez Take One Studio[8][9]. W plebiscycie „Płyta roku 2010” według czytelników wortalu rockmetal.pl album zajął 13. miejsce.
Album otrzymał nagrodę Fryderyk w kategorii album roku metal oraz najlepsza oprawa graficzna.
czy postowanie nudnych wysrywów o muzyce albo zdjęcia chujowego kraftowego piwa na niszowym forum o jedzeniu kupy dla idiotów gdzie oprócz mnie siedzi tylko cwel od NFDI i psychol od Bortnala sprawia ci jakąś szczególną satysfakcję?
bo mi prawdziwą satysfakcję sprawiają bardziej ambitne rzeczy np złoty deszcz od tatełe albo ubogacanie kulturowe przez kilku obywateli Erytrei [cool]
La part du diable – trzynasty album studyjny polskiej thrash metalowej grupy Acid Drinkers[7]. Wydawnictwo ukazało 19 października 2012 roku nakładem wytwórni Mystic Production[8]. Na płycie znalazło się 11 premierowych utworów. To pierwszy studyjny album, przy tworzeniu którego udział wziął gitarzysta grupy Wojciech „Yankiel” Moryto[8]. Płyta zadebiutowała na 6. miejscu listy OLiS w Polsce.
Album został zarejestrowany głównie w Perlazza Studio w Opalenicy, którego właścicielem jest były gitarzysta Acid Drinkers Przemysław „Perła” Wejmann[8]. Za miksowanie odpowiadał Jacek Miłaszewski z Chimp Studio, który pracował także nad dwoma poprzednimi płytami zespołu. Autorką okładki była Aleksandra Spanowicz. Album promowała trasa koncertowa pod nazwą The Good, the Bad and the Diable.
5 października 2012 za pośrednictwem serwisu YouTube zaprezentowany został pierwszy singel z albumu pt. Old Sparky. Nazwa pochodzi od elektrycznego krzesła z więzienia stanowego na Florydzie. Inny z utworów, Bundy's DNA, odnosi się do postaci skazanego na śmierć amerykańskiego seryjnego mordercy Teda Bundy’ego, który został stracony właśnie na krześle Old Sparky. Z kolei tekst utworu Andrew’s Strategy dotyczy Andersa Breivika, norweskiego terrorysty odpowiedzialnego za masakrę na wyspie Utøya.
https://www.youtube.com/watch?v=TCO2_awxA0c&list=PLWEGr0M_AkDzSlB5suUpwOzySQqkw3mcK
25 Cents for a Riff – czternasty album studyjny polskiej thrash metalowej grupy Acid Drinkers, który ukazał się 6 października 2014 roku nakładem wytwórni Mystic Production[6]. Na płycie znalazło się 12 premierowych utworów[7]. Płyta zadebiutowała na 4. miejscu listy OLiS w Polsce[8].
Album został zarejestrowany głównie w Perlazza Studio w Opalenicy, którego właścicielem jest były gitarzysta Acid Drinkers Przemysław „Perła” Wejmann[9]. Autorem okładki jest polski grafik Jerzy Kurczak, który odpowiedzialny był także za stronę graficzną dwóch pierwszych płyt zespołu, Are You a Rebel? oraz Dirty Money, Dirty Tricks[6]. 19 września na serwisie YouTube premierę miał pierwszy singiel, „Don’t Drink Evil Things”[10]. Album promowała także trasa koncertowa pod nazwą 25 Upside Down, na której głównym supportem został wrocławski zespół Strain[6].
https://www.youtube.com/watch?v=lqd0n-wbkC0&list=PLWEGr0M_AkDxVmPxjgkPOOi4llY3KxLyC
Pora wprowadzić tu trochę Japonii. City pop jedziemy
Peep Show (rozwijane jako Paralysing Expansive Energetic Power Show) – piętnasty album studyjny polskiej thrash metalowej grupy Acid Drinkers, który ukazał się 23 września 2016 roku nakładem wytwórni Makumba Music. Na płycie znalazło się 11 premierowych utworów.
Album został zarejestrowany głównie w Perlazza Studio w Opalenicy, którego właścicielem jest były gitarzysta Acid Drinkers Przemysław „Perła” Wejmann. Autorem okładki jest polski grafik Marcin Kulabko. Jest to pierwszy album Acid Drinkers wydany przez wytwórnię Makumba Music, prowadzoną przez menadżera zespołu, Macieja „Maka” Makowicza.
https://www.youtube.com/watch?v=vUdDCutiXwU&list=PLqpHfIvaTBL4mmy-JQCBH21PNZYAQ3BtD
TEraz czas na zespol zagraniczny.
Show No Mercy – pierwszy album studyjny amerykańskiej grupy muzycznej Slayer. Został wydany 3 grudnia 1983 roku przez wytwórnię płytową Metal Blade Records. Brian Slagel podpisał umowę z kwartetem po tym, jak zobaczył grupę wykonującą utwór „Phantom of the Opera” zespołu Iron Maiden. Członkowie grupy byli zmuszeni sfinansować koszt produkcji płyty. Tom Araya wykorzystał swoje oszczędności uzyskane z pracy jako terapeuta oddechowy. Reszta pieniędzy została pożyczona od ojca Kerry’ego Kinga.
Podczas promowania materiału grupa intensywnie koncertowała. Muzycy uzyskiwali pomoc od przyjaciół oraz rodziny przy nagłośnieniu oraz oświetleniu sceny. Album, mimo iż był krytykowany za słabą produkcję, stał się najlepiej sprzedającą płytą w dorobku wytwórni Metal Blade Records. Utwory takie jak „Die by the Sword”, „The Antichrist” oraz „Black Magic” są do tej pory regularnie wykonywane przez grupę podczas koncertów.
https://www.youtube.com/watch?v=vzD9ePNGXjA&list=PL6ogdCG3tAWivEFOAYFFv32es03-MWhnK
Hell Awaits – drugi album thrashmetalowego zespołu Slayer, wydany w sierpniu 1985 roku.
Ten i następny album zespołu – Reign in Blood – wywarły wpływ na twórczość zespołów deathmetalowych, a przez część fanów Slayera uważane są za pionierskie dla death metalu.
Twórcy Tom Araya – gitara basowa, śpiew Jeff Hanneman – gitara Kerry King – gitara Dave Lombardo – perkusja
https://www.youtube.com/watch?v=XP3pSLi2z14&list=PLuqZGKA8_FE7vxGvgsOovhwfB3IpJA95c
Reign in Blood – trzeci album amerykańskiej thrashmetalowej grupy Slayer, wydany w 1986.
Reign in Blood jest jedną z płyt definiujących brzmienie wschodzącej amerykańskiej sceny thrashmetalowej w połowie lat osiemdziesiątych, obok Master of Puppets Metalliki, Among the Living Anthrax i Peace Sells... but Who's Buying? Megadeth. Uważany za jeden z najważniejszych albumów w historii ekstremalnego metalu. Według słów recenzenta serwisu AllMusic Steve'a Hueya "niemal w pojedynkę zainspirował cały gatunek death metalu po amerykańskiej stronie Atlantyku".
W 1994 w Europie ukazała się pierwsza zremasterowana reedycja albumu z dwoma utworami bonusowymi (w Polsce w 1998). W kolejnych latach wydano następne reedycje.
Utwór Angel of Death, skomponowany przez Jeffa Hannemana i z jego tekstem, stał się przyczyną kontrowersji i problemów zespołu z wydaniem albumu. Tekst utworu nawiązuje do postaci nazistowskiego zbrodniarza Josefa Mengele i opisuje pseudomedyczne eksperymenty na więźniach, których dopuszczał się w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. W związku z tym pojawiły się zarzuty o brak szacunku dla ofiar holocaustu, a nawet o propagowanie nazizmu. Muzycy odpierali je oświadczając, że jedynie interesują się tym tematem i opisują go.
Naciski wydawców na usunięcie utworu z materiału, spowodowały przesunięcie daty premiery albumu o trzy miesiące. Ostatecznie Angel of Death wszedł na płytę.
Muzycy Tom Araya – gitara basowa, wokal Jeff Hanneman – gitara Kerry King – gitara Dave Lombardo – perkusja
https://www.youtube.com/watch?v=TnRZhLRv6eM&list=PL5JzXwEXiQuag_j2bSBLCzsOaKpME6XPm
South of Heaven – czwarty album amerykańskiej thrashmetalowej grupy Slayer, wydany w 1988.
Płytę wyprodukował Rick Rubin, który miał znaczący wpływ na ewolucję brzmienia na poprzednim albumie Reign in Blood (1986). Dojrzałość muzyczna poprzedniej produkcji pomogła wynieść Slayer na światowy szczyt thrash metalu, gdzie znalazł się w towarzystwie zespołów Metallica, Megadeth i Anthrax. Czwarta płyta umocniła pozycję grupy, mimo że przyniosła zmianę sposobu grania.
South of Heaven jest kolejnym etapem ewolucji muzycznej. W porównaniu do poprzedniej płyty nagrania są mniej agresywne, tempa wolniejsze, kompozycje bardziej melodyjne. Gitary Kerry'ego Kinga i Jeffa Hannemana nie brzmią tak potężnie i brutalnie, wokal Toma Arayi ma bardziej naturalny, zdecydowanie mniej ekspresyjny wyraz. Najbardziej witalna, energetyczna jest praca perkusisty Dave'a Lombardo.
Wśród wolniejszych, bardziej stonowanych utworów znalazły się Mandatory Suicide czy Read Between the Lies. Nie brakuje jednak szybkich, thrashowych utworów z wpływami hardcore punka (Silent Scream, Ghost of War). Dissident Aggressor jest coverem utworu zespołu Judas Priest z płyty Sin After Sin (Kerry King jest fanem brytyjskiego zespołu).
Muzycy
Tom Araya – gitara basowa, wokal
Jeff Hanneman – gitara
Kerry King – gitara
Dave Lombardo – perkusja
https://www.youtube.com/watch?v=yeYhrOBbh94&list=PLnif9Rfb5AdkBjVGr9jG4s0mHOrKjA88Y
Megadeath wydają ostatni album i odchodzą na emeryturę, smyki https://www.ebilet.pl/now/megadeth-oglasza-ostatni-album-i-pozegnalna-trase-koncertowa/
w sumie myślałem, że ten dziad już z 20 lat nie żyje [lapka]
https://www.youtube.com/watch?v=89dGC8de0CA&list=RDVppbdf-qtGU&index=4
https://www.youtube.com/watch?v=89dGC8de0CA&list=RDVppbdf-qtGU&index=4
Ja pierdolę,wrzuciłem kilka stron temu.Co ze mnie za tępy hooj.Ale tego chyba jeszcze nie było https://www.youtube.com/watch?v=Vppbdf-qtGU&list=RDVppbdf-qtGU&index=1
https://www.youtube.com/watch?v=Vppbdf-qtGU&list=RDVppbdf-qtGU&index=1
https://www.youtube.com/watch?v=Zp_ntrq_K40&list=RDZp_ntrq_K40&start_radio=1
Seasons in the Abyss – piąty album amerykańskiego thrashmetalowego zespołu Slayer, wydany w 1990.
Materiał został nagrany w okresie od marca do czerwca 1990 w dwóch osobnych studiach: Hit City West, Hollywood Sound i Record Plant w Los Angeles. Album ukazał się w sprzedaży 9 października 1990 nakładem Def American Records. Producentem jest Rick Rubin, który wyprodukował także dwa poprzednie krążki Slayera: Reign in Blood i South of Heaven.
Jest to ostatni album nagrany z perkusistą Dave'em Lombardo, do czasu jego powrotu do składu i nagrania płyty Christ Illusion w 2006.
Muzyka z Seasons in the Abyss nie była szeroko promowana w programach muzycznych rockowych stacji radiowych. Pojawiała się za to w telewizyjnym programie Headbangers Ball w stacji MTV. Zespół zrealizował teledyski do dwóch utworów: War Ensemble i Seasons in the Abyss. To drugie video nakręcono na egipskiej pustyni, w pobliżu miasta Giza.
Muzycy
Tom Araya – gitara basowa, wokal
Jeff Hanneman – gitara
Kerry King – gitara
Dave Lombardo – perkusja
https://www.youtube.com/watch?v=vJIVF7VWIvU&list=PLBnJv6rImVe-zvBs5EF2agTECQBKyrojv